Odważysz się na naukę? Ranking najtrudniejszych języków świata

Większość rankingów najtrudniejszych języków świata zawiera te same sposoby komunikacji. Niekiedy jednak zdarzają się takie języki, których można byłoby się nie spodziewać, ale ich faktyczny poziom trudności to udowadnia.

Z uwagi na ogromną ilość i różnorodność języków na całym świecie, tak naprawdę wiele z nich może zostać uznanych za trudne do nauki. Takie analizy w sporej części przypadków związane
są z obiektywnymi upodobaniami lub predyspozycjami do przyswajania wiedzy z tego zakresu. Biorąc jednak pod uwagę złożoność i zasady, jakie panują w poszczególnych mowach, możliwe jest wyodrębnienie takich, których nauka sprawi ogrom trudności wszystkim osobom, nawet tym, dla których powinno być to przyjemnością.

Komisja Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji i Nauki stworzyła subiektywny ranking najtrudniejszych języków świata, których przyswojenie przysporzy największej ilości problemów ludziom z całego świata.

Ranking najtrudniejszych języków świata wg ONZ

  1. Język francuski

Jako urzędowy występuje w 29 krajach. W zależności od pochodzenia osoby chcącej się go nauczyć, można go uznać zarówno za przyjemny, jak i niezwykle ciężki język do nauki. Należy on do grupy języków romańskich, dlatego Ci, którzy potrafią komunikować się po włosku, portugalsku czy hiszpańsku powinni mieć zdecydowanie łatwiejszą drogę. W przeciwnym razie, osoby, które władają mowami z zupełnie innych rodzin, staną przed sporym wyzwaniem, aby przyswoić sposób porozumiewania się społeczeństwa z kraju nad Sekwaną. Jego wymowa związana jest z bardzo ścisłymi regułami opartymi na pisowni, która z kolei częściej odnosi się historii, niż fonologii.

  1. Język duński

Należy do grupy języków germańskich i przy jego użyciu komunikuje się ze sobą około sześć milionów ludzi. Jego system dźwiękowy jest pod wieloma niezwykły i wyróżnia się na tle wszystkich innych języków, co jednocześnie stawia go w czołówce rankingu najtrudniejszych języków świata. Najlepszym dowodem na istnienie tej tezy jest fakt, że pisownia w większości przypadków różni się od wymowy.

  1. Język norweski

Również należy do grupy języków germańskich i głównie używany jest w Norwegii, gdzie rzecz jasna jest językiem urzędowym. Jest jednym z tych sposobów komunikacji, który odznacza się niezwykle wysokim poziomem, jeśli chodzi o naukę poprawnej wymowy. Najgorszym faktem dla obcokrajowców jest to, że nie ma żadnego oficjalnie usankcjonowanego standardu norweskiej wymowy – większość obywateli tego kraju wypowiada się przy użyciu własnego dialektu.

  1. Język niemiecki

Co prawda dla Polaków nie stanowi on tak dużego problemu, ale w rankingu najtrudniejszych języków świata opublikowanym przez ONZ znalazł się na wysokim miejscu. Dowodem na to jest fakt, że w Unii Europejskiej najwięcej native speakerów pracuje właśnie przy tej mowie. W jego skład wchodzi kilka standardowych dialektów, zarówno w formie mówionej, jak i pisanej. Jest językiem fleksyjnym z trzema rodzajami gramatycznymi, a duża część słów pochodzi od wyrazów z tego samego korzenia.

  1. Język fiński

Jest językiem używanym przez zdecydowaną większość obywateli tego północnoeuropejskiego kraju. O jego wysokim poziomie trudności świadczy przede wszystkim fakt skomplikowanej gramatyki
i niezliczonej ilości przyrostków. W mowie tej stosowany jest dużo modyfikatorów czasowników, rzeczowników, zaimków, przymiotników i cyfr, a to wszystko uzależnione jest od roli, jaką pełnią
w zdaniu.

  1. Język japoński

Należy do grupy języków wschodnioazjatyckich i jest używany głównie w Japonii. Według dokumentów, duży wpływ na jego ukształtowanie miał chiński, przenosząc sporą ilość słownictwa
i fonologii. Od 1945 roku zauważono liczne procesy związane z zapożyczeniami wyrazów z angielskiego, zwłaszcza słownictwa z zakresu technologii. Jednym z głównych powodów, dla których japoński znalazł się tak wysoko w rankingu najtrudniejszych języków świata jest fakt, że sposób pisania (przy użyciu specjalnego alfabetu) jest dla obcokrajowców niemal niemożliwy do wymówienia. Ponadto w swoich zasobach ma niezwykle rozbudowany system gramatyczny, jeśli chodzi o wyrażanie uprzejmości
i wypowiadania się w sytuacjach formalnych.

  1. Język islandzki

Podobnie jak większość języków skandynawskich, należy do grupy germańskich i wykorzystywany jest przez społeczność zamieszkującą na Islandii. O jego poziomie trudności decyduje w głównej mierze archaiczne słownictwo i niezwykle złożona gramatyka. Islandzki zachował wiele cech innych starożytnych mów germańskich, zaś obecny jego kształt w dalszym ciągu przechodzi ewolucję,
co dodatkowo udowadnia jego wysoką pozycję w rankingu najtrudniejszych języków świata.

  1. Język arabski

Należy do rodziny języków afroazjatyckich i obejmuje zarówno literacką odmianę, jak i sposoby komunikacji używane w krajach na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i niektórych pobliskich krajach. Ma niezwykle złożoną i nietypową metodę konstruowania zdań przy użyciu ich podstaw.
Dla przykładu, rzeczowniki w arabskim piśmiennictwie mają trzy przypadki gramatyczne, dwa rodzaje i trzy ,,stany”.

  1. Język grecki

Jako niezależna gałąź indoeuropejskiej rodziny języków, język grecki ma najdłuższą i najlepiej udokumentowaną historię. Przy jego użyciu mówi się głównie w Grecji i na Cyprze. Przez wszystkie lata ewolucji, niezmienna pozostała struktura sylabiczna – jest ona mieszana, co pozwala na tworzenie stosunkowo złożonych kombinacji dźwiękowych. Ponadto grecki posiada obszerny zestaw przyrostków i bogaty system fleksyjny.

  1. Język chiński

Niekwestionowany lider wielu rankingów najtrudniejszych języków świata. Wszystkie języki wchodzące w skład chińskiego tworzą jedną z gałęzi mów chińsko-tybetańskich, a ojczystym jest dla ponad
1,2 miliarda osób na całym świecie. Związek między mową mówioną, a pisaną jest dość złożony. Forma pisemna nie zawiera żadnych wskazówek co do tego, w jaki sposób ma być ona wypowiadana. System tonów również jest niezwykle trudny, ponieważ występuje w nim sporo homofonów, które można rozróżnić za pomocą czterech tonów. Nawet to często nie wystarcza do zrozumienia, jeśli nie zna się faktycznego kontekstu zdania.